Endüljans ya yaşayan birine ya da ruhunun Araf’ta (günahkârların, cennete girmeden önce temizlenmeleri gereken bir tür bekleme salonu) olduğuna inanılan, vefat etmiş birine verilen bir tür af beratıydı.
Endüljansı şöyle düşünebilirsiniz; iyi bir iş yaptığınızı varsayın. Ödülünüz, Tanrı’nın kötü eylemlerden dolayı size çok fazla azap vermemesi, böylelikle daha kolay cennete gidebilmenizdir. Şimdi, bu itibarlı mevkiyi kazanmak için iyi bir eyleme ihtiyacınızın olduğunu varsayın. Kilise’ye para vermek iyi bir eylem sayılmaz mı?
Ama eğer kardeşiniz manevi kredilerini tamamlayamadan vefat ettiyse ne olacak? Problem değil. Onun yaşayan yakını olarak siz, bir endüljans satın almak suretiyle Kilise’ye para verebilir ve kredinizi kardeşinize aktarabilir, böylece onu ahiretteki sıkıntıdan kurtarmış olursunuz.
İsa ve azizlerin hayırlı eylemleriyle inşa edilen ve dinî erdemin bir tür banka hesabını da içine alan kavramın basit bir izahı işte budur. Hatırlanması gereken önemli şey şudur; endüljans satma uygulaması, sade vatandaşlar arasında cennete, doğrudan, tek yön bileti alabilecekleri izlenimine yol açtı.