for Dummies Türkiye, bir Nobel Yaşam markasıdır.
Bağımsızlık, kişinin kendi işini kendinin görebilmesi becerisidir. Çocuklarınız küçükken, kendi işlerini sizin yapmanızı beklemeleri doğal olsa da fiziksel, duygusal, psikolojik ihtiyaçlarını karşılamayı öğrenmedikleri sürece bağımsızlıklarını kazanmayacaklarını da unutmamak gerekir.
Çocuklarınızın yapması gereken her şeyi siz yaparsanız, çaresizlik, değersizlik, yılgınlık, sıkıntı hatta öfke gibi duyguların ayyuka çıkmasına sebep olursunuz. Ebeveyn olarak, çocuklarınızın elini her gün biraz daha az sıkarsınız; maalesef bu zaman zaman çok zordur. Çocuklarınızın kendi hatalarını yapmalarına izin vermelisiniz, çünkü böyle yapmanız dünyanın baskılarını ve gerçeklerini anlamalarına yardım edecektir.
Bununla birlikte, çocuklarınızın birdenbire bağımsız bireyler olmasını da bekleyemezsiniz. Bu süreci erken yaşlarda başlatıp, yavaşça devam ettirmelisiniz. Çocuklarınız, bağımsızlığın başarısızlıkla, hayal kırıklığıyla yüzleşmek olduğunu, risk almayı içerdiğini bilmeli.
Çocuklara günlük becerileri öğretmek sabır ve zaman ister. Becerileri tersten öğretmekse gayet faydalı bir ipucu olabilir. Son aşamaya kadar her şeyi siz yapın, sonra görevi tamamlama işini ona bırakın. Ayakkabı bağcığını son deliğe o geçirsin, sandviçini koyacağı tabağı o getirsin. Günler, haftalar, aylar geçtikçe, önceki adımları da ona bırakın; böylece sürecin ilk adımından başlayarak kendi ayakkabısını kendi bağlamayı, kendi sandviçini kendi yapmayı öğrenecektir. Bu süreç, öğretme seanslarınızın hepsinin ikiniz için de başarıyla sonuçlanacağını garantiler.
Çocuklarınızın yaşamasına izin verdiğiniz hayat dersleri de nazik tecrübeler olmalı. Bağımsızlığı teşvik etmek, aşırı korumacı olmakla aşırı özgürlükçü olmak arasında bir denge kurmayı gerektirir. Bağımsızlık derslerini istediğiniz kadar erken başlatabilirsiniz. Küçük çocuğunuza montunun düğmelerini iliklemesi için izin verebileceğiniz gibi, ergen yaşlardaki oğlunuzun partiye arabayla gitmesine de izin verebilirsiniz.
