for Dummies Türkiye, bir Nobel Yaşam markasıdır.
Joe çalışanlarına zorbalık etmeyi seviyordur. Her gün aniden, genellikle de çoğu insanın tam işten çıktığı esnada, muhtemelen de o sırada daha az şahit olacağı için birini ofisine çağırır. “Kurbanına” oturmasını söyler ve birdenbire yüzü hiddetten kızarır, ofisin karşı tarafından saldırgan bir şekilde yanına gelir, tüm heybetiyle yardıma muhtaç avının tepesine dikilir ve bu noktada hoşnut olmadığı her tür şeyle ilgili bir ömür gibi gelen bir nutuk çeker. Çalışanları, çağrılacakları günü korkuyla beklerler.
Bir gün birkaç çalışanı işten çıkmaya hazırlanırken sekreterlerden biri Joe’nun ofisine çağrılır. Herkes neler olacağını bilerek sekreter adına kötü hisseder. Ama daha beş dakika bile geçmeden sekreter soğukkanlı bir şekilde döner. “Ne oldu?” diye sorarlar, “Neden bu kadar erken döndün?”.
“Tam da herkesin anlattığı gibiydi. Ben oturur oturmaz odanın karşısından saldırıya geçerek geldi ve bana bağırmaya başladı. Ben de ayağa kalktım. Tam kapıdan çıkarken ‘Nereye gittiğini sanıyorsun?’ dedi. Hayatım boyunca kimsenin benimle bu şekilde konuşmadığını ve nasıl karşılık vereceğimi bilemediğimi, bu yüzden de en iyisinin kendisi sakinleşene kadar dışarı çıkmam olduğunu söyledim. İşte buradayım.”
İki gün sonra aynı ofise başka biri çağrılır ve kendini Joe ile karşı karşıya bulur. "Bağırmaya başladığında deliye döndüm ama sonra birdenbire sekreter aklıma geldi." der adam. “Ben de ayağa kalktım ve yürümeye başladım. Nereye gittiğimi sandığımı sordu, ben de sekreterin cevabının aynısını verdim. Bağırıp çağırmayı kesti ve sakin bir şekilde benimle önemli bir şey hakkında konuşması gerektiğini söyleyerek geri oturmamı istedi. Ben de ‘Tamam, tekrar bağırmaya başlamadığın sürece.’” dedim. Sonrasındaysa ikisi medeni bir konuşma gerçekleştirirler.
